Με αφορμή την λήξη του σχολικού έτους 2008 – 2009, η διεύθυνση και οι
δάσκαλοι του Μειονοτικού Δημοτικού Σχολείου Μύκης, πραγματοποίησαν μία
μεγάλη γιορτή στην οποία παραβρέθηκαν πολλοί κάτοικοι της Μύκης, κυρίως
γονείς των μικρών μαθητών.
Μεγάλο μέρος των επαίνων, για την
ιδιαίτερα πρωτότυπη σε σύλληψη και άψογη σε εκτέλεση γιορτή, αναλογεί
στους μικρούς μαθητές όλων των τάξεων του Δημοτικού Σχολείου, οι οποίοι
παρά την υπερβολική ζέστη, παρουσίασαν στους παρευρισκόμενους ένα πολύ
όμορφο θέαμα το οποίο αποτελούνταν από τραγούδια, στα ελληνικά αλλά
ακόμη και στα αγγλικά (!), χορευτικά σκετς, σύντομες παραστάσεις και
γνωστά παιδικά παιχνίδια, ενθουσιάζοντας τους γονείς και τους συμπολίτες
τους που παραβρέθηκαν στην εκδήλωση. Οι τελευταίοι και ιδιαίτερα οι
εκπρόσωποι του «ασθενούς φύλου» της Μύκης, εντυπωσίασαν με τις
πολύχρωμες, γιορτινές για την περίσταση, παραδοσιακές φορεσιές τους, δεν
έκρυψαν τον ενθουσιασμό τους και την διάθεσή τους να ενισχύσουν τους
μικρούς μαθητές στις προσπάθειές τους να παρουσιάσουν όλα αυτά για τα
οποία είχαν προετοιμαστεί.
Ιδιαίτερη μνεία θα πρέπει να γίνει επίσης
στο διδακτικό προσωπικό του Σχολείου, το οποίο μοιάζει πλέον να δίνει
μία διαφορετική διάσταση στον όρο «δάσκαλος», μιας και ανατρέπει όλα τα
στερεότυπα που έχουν συνδεθεί με το διδακτικό προσωπικό των Δημοσίων και
ιδιαίτερα των Μειονοτικών Σχολείων. Με μεράκι, διάθεση και
ενεργητικότητα που «έβγαινε» μέσα από τα ίδια τα παιδιά που μετουσίωναν
τις πρωτότυπες ιδέες τους σε ενθουσιώδη συμμετοχή, έκαναν τα «παιδιά του
βουνού» να απεγκλωβιστούν από αντιλήψεις και προκαταλήψεις χρόνων και
να συμμετέχουν με ενθουσιασμό στην παρουσίαση των ενδιαφερόντων, των
προβληματισμών αλλά και των ικανοτήτων και δεξιοτήτων τους. Αυτό από
μόνο του αποτελεί έναν έπαινο για όλους τους και θα αποτελούσε αδικία
για τους υπολοίπους η ξεχωριστή αναφορά σε κάποιον ή κάποιους από
αυτούς, με εξαίρεση τον διευθυντή, κ. Μετζίτ Μετζίτ και τον υποδιευθυντή
του, κ. Τάσο Ταχταλόγλου. Ο πρώτος, αθόρυβος και χαμηλών τόνων,
αποτελεί πραγματικά τον συνδετικό κρίκο της ορεινής μουσουλμανικής
κοινωνίας της Μύκης με το Δημόσιο Μειονοτικό Σχολείο, προσκαλώντας και
προκαλώντας τους συντοπίτες του (μιας και είναι και ο ίδιος από την
Μύκη) να συμμετέχουν στις δραστηριότητες του Σχολείου. Από την άλλη ο
ενθουσιώδης κ. Ταχταλόγλου αποτελεί πραγματικό σημείο αναφοράς μιας και
είναι η «ψυχή» του ανοίγματος του συγκεκριμένου σχολείου, τόσο προς την
τοπική κοινωνία της Μύκης, όσο και ευρύτερα προς αυτήν της Ξάνθης.
Στην
εκδήλωση, που παραβρέθηκε και ο προϊστάμενος του πρώτου Γραφείου
Μειονοτικής Εκπαίδευσης, κ. Αναστάσιος Μάρκου, τιμώμενο πρόσωπο για την
προσφορά του τόσο στην Εκπαίδευση όσο και στα Γράμματα του τόπου μας,
ήταν ο εκπαιδευτικός κ. Θανάσης Μουσόπουλος, στον οποίο απονεμήθηκε και
σχετική αναμνηστική πλακέτα. Μιλώντας στο «Ε» για την εκδήλωση, την
πρόσκληση την οποία δέχτηκε αλλά και την γενικότερη προσφορά του
Μειονοτικού Σχολείου Μύκης, ο κ. Μουσόπουλος δήλωσε ότι «η σημερινή ήταν
για μένα μία συγκινητική ημέρα γιατί η πρόσκληση και η βράβευσή μου
σήμερα ήταν κάτι που δεν το περίμενα, παρ’ ότι προσωπικά διατηρώ επαφή
με σχολεία τόσο της Πρωτοβάθμιας όσο και της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης,
τόσο στον κάμπο όσο και στο βουνό. Όμως είναι η πρώτη φορά που με
καλούν για το τέλος μιας σχολικής χρονιάς και θυμήθηκα τα δικά μου, όταν
το 1962 τελείωνα το Δημοτικό. Ήταν για μένα μία μεγάλη τιμή η σημερινή
γιατί λίγα σχολεία με έχουν τιμήσει κατ’ αυτό τον τρόπο και για μένα
είχε ένα διπλό συμβολισμό. Από τη μία παλέψαμε τόσα χρόνια για αυτό που
λέει και ο Ρίτσος «όλα τα παιδιά της Γης» και όλοι οι άνθρωποι τελικά να
δώσουν τα χέρια, πάνω από διαχωριστικές γραμμές, να δουν τον συνάνθρωπό
τους με διάθεση κατανόησης και ισότητας». Αυτή άλλωστε ήταν και η ουσία
στην ομιλία του κ. Μουσόπουλου προς τους μικρούς μαθητές, στους οποίους
διάβασε αποσπάσματα από μύθους του Αισώπου, ιδιαίτερα σε αυτούς που
αναφέρονται στον Ορφέα, τον θεό της Μουσικής και της Ποίησης, ενώ στη
συνέχεια απάγγειλε ποιήματα τόσο του Γ. Βιζυηνού όσο και δικά του,
ειδικά για παιδιά που δεν έχουν εκδοθεί μέχρι σήμερα. Αναφερόμενος στις
δράσεις του Σχολείου ο κ. Μουσόπουλος τόνισε ότι γι’ αυτόν «πιο
σημαντικό είναι αυτό που γίνεται χωρίς να το περιμένεις, από την βάση,
και όχι από την κορυφή. Προσωπικά με έχουν τιμήσει πολλές φορές αλλά η
συγκίνηση και η αγάπη που ένιωσα από τα παιδιά, τους γονείς και τους
εκπαιδευτικούς ήταν κάτι που πραγματικά δεν το περίμενα. Τέλος, θέλω να
πω ότι χαίρομαι πραγματικά που το σχολείο της Μύκης μπήκε φέτος
«επιθετικά» στην ζωή της Ξάνθης και για την εξήγηση αυτής της εισβολής
θέλω να θυμίσω σε όλους πως όποιο «θαύμα» γίνεται στη ζωή μας γίνεται
πάντα από ανθρώπους».
Γιώργος Συληγαρδάκης
